كنگره 60 - نمايندگي مشهد مقدس

استاد فرمودند :

خدا را شاکرم که یک بار دیگر در این جایگاه قرار گرفتم تا خدمت کنم با تفکر ساختارها آغاز و بدون تفکر آنچه هست رو به زوال می رود . اول بار که این وادی را خواندم در ذهنم سوالی تداعی شد که آیا من همیشه فکر می کردم و یا در حال فکر کردن هستم ؟ اما بعدها به این نتیجه رسیدم که آن تفکری که مد نظر وادی اول است چیزی فراتر از تفکرات ذهنی من بوده است ، چون ما چند نوع تفکر داریم که یکی مثبت است و دیگری منفی است . تفکری که مد نظر وادی اول است تفکری است که با ان خلق آغاز می شود نه تفکری که رو به تخریب و زوال است .

تمام مطالب این وادی برای تک تک ما و در زندگی شخصی ما کاربرد دارد . زمانی که من مسافر در جلسات حضور دارم و در مورد مسئله ای مشارکت می کنم و تجربه شخصی خود را بیان می کنم باعث می شود ، دوستانی که این راه شروع کرده اند متوجه می شوند که این مسیر قبلا طی شده است و از انجام کارهای بیهوده در این مسیر خودداری می کنند .

تفکر خوب و صحیح در شروع سفر دوم باعث می شود که من مسافر با تخریب هایی که من بوجود آورده ام چگونه مقابله کنم . همانطور که می دانیم پس از اتمام سفر اول 5 درصد ااعتیاد من درمان می شود که همان مسئله جسم و روان است چون اعتیاد در لایه لایه صور پنهان انسان تاثیرگذار است ، پس من سفر دومی نباید به خود غره شوم که کار من با مسئله اعتیاد تمام شده و چون دیگر نیاری به مواد مخدر ندارم نباید در کنگره حضور داشته باشم بلکه اینگونه نیست ، زمانی می توانیم در کنگره نداشته باشیم که تمام آموزش های کنگره را آموخته باشیم و آن را به مرحله اجرا در آوریم چون در غیر این صورت اعتیاد در لایه لایه صور پنهان و صفات من مسافر باقی مانده است ، اگر من واقعا تفکری سالم و سازنده ای داشتیم حال و روز ما این نبود ، این مسئله را حتی در افراد سالم می توانیم ببینیم که سابقه مصرف مواد ندارند و ممکن است از نظر جهانبینی با مشکلات عدیده ای مواجه باشند .

حال که به این نکته می رسیم باید با تفکر سالم و درست حرکت خود را انجام بدهیم و باید به دنبال این باشبم که انرژی خود را به جای اینکه صرف کارهای بیهوده کنیم آن را صرف سازندگی خود کنیم . اگر من به این دیدگاه برسم که بخواهم شهر درون خود را آباد کنم ، این آغاز یک خلق است و یک تفکر سازنده که همان نکته مهم وادی اول است که به سازندگی بر می گردد .

این جمله را بارها شنیده ایم که درد ، شکافنده فهم است که این خود یک قانون است و اگر ما در این قانون تفکر کنیم می بینیم که یک موهبت الهی و یک حقیقت است و اگر تفکر سازنده آقای مهندس دژاکام نبود با تمام سختی های موجود در این مسیر امروز هم شاید کنگره 60 وجود نداشت .

اکنون که مسیر درمان پیدا شده نیازی نیست که ما دوباره بخواهیم آن را تجربه کنیم و اگر فقط در مسیر کنگره 60 حرکت کنیم و از آن برداشت و استفاده کنیم یقینا به مقصود خود که همان رهایی و درمان و نهایت رسیدن به تعادل نسبی خواهیم رسید.