خلاصه سخنان استاد :

جهان و دنیاهای ما بمانند گهواره ای هستند ، که هر انسان در هر بعدی که باشد در آن قرار میگیرد و آن نیرویی که آن گهواره ها را میچرخاند ، میداند که چه کسی باید در آن گهواره آرام بگیرد و چه کسی از آن گهواره به بیرون پرتاب شود .

امروز نیز یک دستور جلسه زیبا و کاربردی دیگر داریم بنام وادی دهم و تأثیر آن بر روی من ، دستور جلسه ای که میتواند در رسیدن به درمان و تعادل کمک شایانی به ما بكند. در این وادی مسافر یاد میگیرد که صفت گذشته در انسان صادق نیست ، به این معنی که هر صفت رذیله ای که من بعنوان یک مسافر در گذشته داشته ام در وجود من صادق نیستند و من میتوانم تمامی این صفات را به صفاتی نیک تبدیل کنم .

در این وادی می آموزیم که انسان جاری است . وقتی از جاری بودن سخن به میان می آید ، بیاد آب  می افتیم ، با کمی تعقل در میابیم که هفتاد درصد بدن ما و همچنین هشتاد درصد مغز ما را آب فرا گرفته است . این آب میتواند خودش را به هر شکلی در بیاورد ، آب در لحظه جاریست و اگر دچار سکون شود به گندآب تبدیل میگردد .

 اگر من مسافر میخواهم جاری باشم و در لحظه زندگی کنم اولین قدمی که باید در این راه بردارم تغییر دادن صفات رذیله ای است که در گــــذشته بــه آنهـــا آلوده بوده ام . در ایـــن مســـیر ممـــکن است ذهــــن ما به گمراه کردن فکرمان دست بزند ، چرا که ما را به مقایسه وادار مینماید و اگر به این مقایسه دچار شویم کارمان سخت و دشوار میگردد . نادانی بزرگترین مکانیزم درونی انسان است که اجازه تصمیم گیری صحیح را به فرد نمیدهد . 

اگر من مسافر بخواهم دیگر به زندگی گذشته باز نگردم ، ابتدا باید تفکر کنم و با تفکر  به نوسازی ساختارهای درونی ام بپردازم . تفاوت است بین نوع نگاههای ما به مشکلات و نوع برداشت ما از آن مشکلات ، باید ببینیم از سوراخ کلید به آنها نگاه میکنیم یا از یک پنجره و یا این که از روی پشت بام به آنها نگاه میکنیم . 

هر انســــانی در درون خود یـــک واحـــــد اندازه گیری دارد ، که بر اســــاس این واحــــد اندازه گیری به سنجش محیط پیرامون خود میپردازد . در آموزه های کنگره آمده است که هر انسانی در درون خود دو مشاور دارد ، یکی از این مشاوران روح است و دیگری جن میباشد . هیچکدام از این دو مشاور ما را اجبار به انجام کاری نمیکنند ، فـــقــط یکـــی از آنهـــا صفـــات خـــوب را بمـــا گوشـــزد میکنـــد و دیگـــــری صفات بد ، انتخاب هر کدام از این صفات بستگی به خود ما دارد .

 ما باید بخاطر داشته باشیم که تغییر کردن تنها با حرف و سخن امکانپذیر نیست و باید برای تغییر کردن از یکسری اصول پیروی کنیم . این تغییر در درجه اول باید درونی باشد و در درجه دوم مستمر ، به این معنی که انجام تغییرات مستلزم طی کردن زمانی مشخص میباشند  . در کنگره نیز ما برای رسیدن به درمان دو مؤلفه را در کنار یکدیگر نیاز داریم ، کـــه یکـــی از این دو آموزش و دیگری عـــــمل کـــردن بـــه ایـــن آموزه ها می باشد . 

در اینجا ما به چیزی تحت عنوان ریاضت نفس اعتقادی نداریم ، چیزی که ما در این مکان مقدس به آن معتقدیم تربیت نفس است . ما در ابنجا جیره یک هفته فرد مسافر را از قبل در اختیارش قرار میدهیم و در کنار آن آموزش نیز به او میدهیم که این جیره برای او مقدس و حیاتی است ، کم و یا زیاد کردن پیمانه فقط برای خودفرد مسافر پیامد منفی به دنبال خواهد داشت و روزی باید تقاس آن را پس بدهد . 

امر دیگری که در طی سفر برای یک مسافر حیاتی است دید مثبت اوست ، چرا که ما با یک دید مثبت میتوانیم از یک عفریته،فرشته بسازیم و بلعکس با یک دید منفی از یک فرشته،عفریته بسازیم بعبارتی جهنم و بهشت هر انسانی در درون خود اوست . ما باید به خاطر داشته باشیم که انسان جایزالخطاست و اگر اشتباهی را مرتکب شدیم دیگر به سرزنش خود نپردازیم و سعی به جبران آن اشتباه داشته باشیم .